Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Παίζω ... μαθηματικά: Κάνω εξάσκηση στις προσθέσεις


Ταΐζω τους πιγκουίνους με ψαράκια και κάνω εξάσκηση στις προσθέσεις. Πάτησε πάνω στην εικόνα για να μεταφερθείς στο παιχνίδι.




οδηγίες






αναδημοσίευση από το ιστολόγιο:   Δ@σκαλο…παιδέματα


Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Το πετροκάραβο (2)









Νομίζετε πως συνέβη στα αλήθεια αυτή η ιστορία;


Με την ονομασία πετροκάραβο φέρονται διάφορες νησίδες και βραχονησίδες τόσο στο Αιγαίο πέλαγος, όσο και στο Ιόνιο πέλαγος. Η δημώδης ναυτική ονομασία τους που καθιερώθηκε και επίσημα οφείλεται στο γεγονός ότι από μακριά, στον ορίζοντα, εκ του τριγωνικού σχήματος που παρουσιάζουν, μοιάζουν με μικρά ιστιοφόρα πλοία. 

πηγή: Βικιπαίδεια

Topetrokarabo 

Η Παλαιοκαστρίτσα είναι ένα παραλιακό χωριό βορειοδυτικά της πόλης της Κερκύρας και μόλις νοτίως του Βυζαντινού κάστρου του Αγγελόκαστρου. Στην παραλία στον κόλπο της Παλαιοκαστρίτσας υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία και εστιατόρια. Μελετητές ισχυρίζονται ότι στην Παλαιοκαστρίτσα ήταν η πρωτεύουσα των Φαιάκων και ότι η Ναυσικά βρήκε τον Οδυσσέα στον κόλπο αυτής (της Παλαιοκαστρίτσας). Όμως δεν έχουν βρεθεί αρχαιολογικά μνημεία στην περιοχή αυτή ώστε να στηριχτεί αυτή η άποψη. 

πηγή: Βικιπαίδεια


Ο κόλπος της Παλαιοκαστρίτσας όπως φαίνεται από την περιοχή Μπέλλα βίστα των Λακώνων. Ο βράχος θαλάσσης κοντά στον ορίζοντα προς το άνω μέρος της φωτό αριστερά του κέντρου θεωρείται να είναι το μαρμαρωμένο καράβι του Οδυσσέα. Η πρόσοψη του βράχου προς την ακτή μοιάζει με ανοικτό ιστίο από τριήρη. Η ιστορική μονή Παλαιοκαστρίτσας διακρίνεται στην κορυφή του λόφου της χερσονήσου στο δεξιό μέρος της φωτογραφίας 


πηγή: Βικιπαίδεια 


Δες και άλλα πετροκάραβα σε άλλες περιοχές της Ελλάδας










Πετροκάραβο στις Σπέτσες


Πετροκάραβο στον Πόρο











Πετροκάραβο  στην Πάτμο


















Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Το Δώρο της Παπλωματούς


Ένα ωραίο βιβλίο που διαβάσαμε στην τάξη μας!





Γράφει η
Ναταλία Ιωαννίδου


Το δώρο της Παπλωματούς είναι ένα υπέροχο παραμύθι που μιλά για τη χαρά της προσφοράς. Βραβεύτηκε αρκετές φορές τόσο για το περιεχόμενο του όσο και για την εικονογράφησή του.

Μια γενναιόδωρη παπλωματού με μαγικά λες δάχτυλα, φτιάχνει τα πιο όμορφα παπλώματα του κόσμου και τα χαρίζει στους φτωχούς. Ένας άπληστος βασιλιάς, που μέσα στο παλάτι του έχει μαζεμένους όλους τους θησαυρούς του κόσμου, ψάχνει να βρει εκείνο που θα του χαρίσει έστω ένα χαμόγελο...

Με έντεχνο τρόπο ο συγγραφέας κρατά τον αναγνώστη σε συνεχή αγωνία: Άραγε η παπλωματού θα φτιάξει ένα πάπλωμα για τον βασιλιά; Άραγε ο βασιλιάς θα καταφέρει να χαμογελάσει;

Μια φορά κι ένα καιρό, σ’ ένα μικρό σπίτι, χαμένο κάπου ψηλά στα βουνά τα σκεπασμένα με γαλάζια ομίχλη, ζούσε μια παπλωματού που έφτιαχνε παπλώματα με τα πιο όμορφα χρώματα που μπορούσε να θαυμάσει ανθρώπινο μάτι. Τα παπλώματά της τα χάριζε στους φτωχούς και τους δυστυχισμένους ανθρώπους. Κανένας πλούσιος δεν μπορούσε να τα αγοράσει.

Η παπλωματού έφτιαχνε τα παπλώματά της κατά τη διάρκεια της μέρας και όταν το σκοτάδι γινόταν αδιαπέραστο και το κρύο ανυπόφορο, άφηνε το σπιτικό της και κατέβαινε στη γειτονική πολιτεία μέχρις ότου να συναντήσει κάποιον που κοιμότανε ξυλιασμένος στα σκαλοπάτια κάποιου σπιτικού. Τον σκέπαζε με ένα υπέροχο πάπλωμα και ακροπατώντας χανόταν στη κρύα νύκτα.

Εκείνα τα χρόνια, κάπου κοντά στο βουνό της παπλωματούς ζούσε ένας πλούσιος και άπληστος βασιλιάς που ό,τι περισσότερο λαχταρούσε ήταν να του κάνουνε διάφορα δώρα. Τα μύρια υπέροχα δώρα που είχε πάρει για τα Χριστούγεννα, τα γενέθλια και την ονομαστική του εορτή δεν του φτάνανε. Διέταξε τότε τους πολίτες να γιορτάζουν τα γενέθλιά του δύο φορές το χρόνο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ένας βασιλιάς πάντα αγέλαστος και κατσούφης. «Κάπου πρέπει να υπάρχει εκείνο το ένα και μοναδικό πράγμα που θα καταφέρει να με κάνει ευτυχισμένο», έλεγε συχνά.



Μια μέρα, ένας στρατιώτης του είπε για μια παπλωματού που φτιάχνει τα πιο όμορφα παπλώματα του κόσμου, τα οποία χαρίζει στους φτωχούς και σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Οργισμένος ο βασιλιάς, διέταξε τους στρατιώτες του να βρούνε την παπλωματού για να του χαρίσει ένα πάπλωμα. Πίστευε ότι θα ήταν εκείνο το πράγμα που τον έκανε ευτυχισμένο.

Η γυναίκα, με πολλή αγάπη και καλοσύνη του είπε: «Χάρισε πρώτα όσα έχεις μαζέψει μέχρι τώρα, και μετά εγώ θα φτιάξω ένα πάπλωμα για χάρη σου. Με κάθε δώρο που εσύ θα δίνεις, εγώ θα προσθέτω και από ένα καινούριο κομμάτι στο πάπλωμά σου. Κι όταν πια θα έχεις χαρίσει όλα όσα έχεις μαζέψει, τότε, και το πάπλωμα που λαχταράς θα είναι έτοιμο».

Ο βασιλιάς, ενοχλημένος από την αντίδραση της γυναίκας, την παίρνει στη σπηλιά μιας φοβερής και τρομερής αρκούδας. Η γυναίκα δεν χάνει το θάρρος και με την ίδια πάντα καλοσύνη και αγάπη φτιάχνει ένα μαξιλάρι για την αρκούδα. Κανείς ποτέ άλλοτε δεν είχε φερθεί με τόση συμπόνια στο ζώο και για να ανταποδώσει το καλό που της έκαναν, κάθεται με την παπλωματού και απολαμβάνουν το πρωινό τους.

Από την άλλη ο βασιλιάς, αισθάνεται πολύ άσχημα για την συμπεριφορά του προς τη γυναίκα και προσπαθεί να επανορθώσει. Όταν όμως αντίκρισε την αρκούδα μαζί με την παπλωματού, τιμωρεί και πάλι τη γυναίκα. Δυστυχώς, για τον ίδιο δοκίμασε και άλλους πιο σκληρούς τρόπους για να τιμωρήσει τη γυναίκα. Άδικος κόπος! Η παπλωματού προσφέρει απλόχερα την αγάπη της παντού. Η απόφασή της για το πάπλωμα που τόσο επίμονα ζητά ο βασιλιάς δεν αλλάζει.

Προβληματισμένος τότε ο βασιλιάς δίνει ένα γυάλινο βόλο σε ένα αγόρι που συνάντησε στο δρόμο. Χάρισε ένα σωρό άλλα πράγματα, αλλά δεν κατάφερε να χαμογελάσει. Στη συνέχεια διέταξε να βγει στο δρόμο ο εξαίσιος τροχός με τα αληθινά άλογα που γύριζαν γύρω - γύρω. Τα παιδιά άρχισαν να φωνάζουν ευχαριστημένα και να ανεβαίνουν πάνω στα άλογα για βόλτα. Και τότε, κάτι σαν χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του βασιλιά. Κοίταξε γύρω του και είδε όλο αυτό το κέφι, τη χαρά και την ευτυχία που τα δώρα του είχαν φέρει στους απλούς ανθρώπους. Κι ένα παιδάκι τον άρπαξε από το χέρι και τον έσυρε κι εκείνον στο χορό. Και τότε ο βασιλιάς δεν χαμογέλασε απλώς, έσκασε στα γέλια...

Στο μεταξύ, η παπλωματού κράτησε την υπόσχεσή της κι άρχισε να φτιάχνει το πιο όμορφο πάπλωμα για τον βασιλιά. Ο βασιλιάς πήρε το πάπλωμά του όταν έγινε πάμπτωχος και κυκλοφορούσε με κουρέλια. «Μα δεν είμαι φτωχός!» της είπε. «Μπορεί να με δείχνουν έτσι τα ρούχα μου, αλλά η καρδιά μου είναι γεμάτη με τις πολύτιμες αναμνήσεις από τη χαρά που πρόσφερα στους άλλους. Ευτυχία έδινα και ευτυχία έχω πάρει. Νομίζω πως τώρα είμαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος πάνω στη γη».

Το δώρο της παπλωματούς είναι από τις πιο αγαπημένες μου ιστορίες. Νιώθω ότι με αγγίζει στο μέγιστο βαθμό. Είναι φορές που θα ήθελα να γίνω σαν την παπλωματού, όχι μόνο για την αγάπη που κρύβει στη καρδιά της και τη καλοσύνη που κρέμεται από τα χείλη της, αλλά και για το χρόνο, τη διάθεσή και την ενέργεια της να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό και να το προσφέρει στους ανθρώπους. 


Η απλή παπλωματού χάριζε τα παπλώματά της στους ανθρώπους χωρίς να το μαθαίνει κανείς. Οι περισσότεροι από μας έχουμε τη τάση να προσφέρουμε ελάχιστα στους ανθρώπους έχοντας κατά νου το συμφέρον και τη προβολή μας. Πιθανόν να πιστεύουμε, ότι αυτά που δίνουμε στους άλλους πρέπει να γίνονται αντιληπτά από τους γύρω μας για να μας επαινούν.

Ο άπληστος βασιλιάς – όπως φαίνεται στην αρχή της ιστορίας – θυμίζει τον σύγχρονο άνθρωπο που όλο θέλει και ζητά και ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος μ’ αυτά που έχει. Πατούμε επί πτωμάτων για να κερδίσουμε περισσότερα, ξοδεύοντας τις πιο πολλές φορές την υγεία μας για το σκοπό αυτό. Δυστυχώς, παραβλέπουμε τα απλά και καθημερινά – ασήμαντα κατά την άποψη μας πράγματα – και ψάχνουμε για μεγαλεία! Κι όμως! Αυτά τα μικρά πράγματα της ζωής που έχουμε σαν δεδομένα, είναι πραγματικά τόσο εκπληκτικά και άξια θαυμασμού.

Προσπάθησε να διαβάσεις τις λέξεις (λέξεις με σύμφωνο-ρ-φωνήεν και ρ-σύμφωνο-φωνήεν)





προσπάθησε να διαβάσεις τις λέξεις πριν ανάψει το δεύτερο κόκκινο φανάρι



από το ιστολόγιο : Πολύχρωμη τάξη (blogs.scpersih.dou/gr/)

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Επαναληπτικά Μαθηματικών 6ης ενότητας



             Επιλέξτε fullscreen ή download  από την εφαρμογή για                                  
             να δείτε ή  να εκτυπώσετε το αρχείο.






Από τις e-selides



Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Είδη καραβιών


Καράβια μεγάλα, καράβια μικρά, καράβια με πανιά, καράβια με φουγάρα, βάρκες, καΐκια, υπερωκεάνια...


Στον Ορφέα άρεσε περισσότερο ένα καράβι που είχε ζωγραφισμένα δυο τεράστια μάτια στα πλαϊνά της πλώρης του.


Έτσι ήταν τα πολεμικά καράβια στην αρχαία Ελλάδα, είπε ο θείος Παύλος.


αρχαία τριήρης 





βάρκα


καΐκι


καράβι με πανιά


καράβι με φουγάρα



υπερωκεάνιο



εμπορικό πλοίο


αεροπλανοφόρο



δες και δύο βίντεο: ένα με παλιά ελληνικά πλοία και ένα με υπερωκεάνιο







Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Παιχνίδια με το φεγγάρι!







Ο Γάλλος δημοσιογράφος Laurent Laveder ασχολείται κυρίως με την αστρονομία, αρθρογραφώντας σε διάφορα περιοδικά, ενώ παράλληλα καταπιάνεται ερασιτεχνικά και με τη φωτογραφία, αποτυπώνοντας στη φωτογραφική του μηχανή τον ουρανό και τ’ αστέρια. Περπατώντας, λοιπόν, ένα βράδυ στην εξοχή εντυπωσιάστηκε από τις εικόνες του φεγγαριού στο νυχτερινό ουρανό και σκέφτηκε ότι θα μπορούσε με λίγη προσπάθεια και υπομονή και κάνει τη σελήνη ό,τι ήθελε! Με απλά λόγια, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το φεγγάρι ως «μοντέλο» στις φωτογραφίες του, τοποθετώντας το σε διάφορα σημεία, δημιουργώντας εν τέλει διάφορα… παιχνίδια με τη σελήνη. 

Απολαύστε το αποτέλεσμα!


Αναδημοσίευση κειμένου από το ιστολόγιο Όλα σε ... ΤΑΞΗ



Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Χελιδόνισμα



Ανθολόγιο σελίδα 141



Την πρώτη μέρα του Μάρτη τα παιδιά επισκέπτονται τα σπίτια τραγουδώντας το τραγούδι της Χελιδόνας για να δείξουν το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης.




Ήρθε, ήρθε χελιδόνα
ήρθε κι άλλη μελιδόνα, 
κάθισε και λάλησε,
και γλυκά κελάηδησε:

"Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
και Φλεβάρη φοβερέ,
κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις,
καλοκαίρι θα μυρίσεις.
Κι αν χιονίσεις, κι αν κακίσεις, 
πάλι άνοιξη θ΄ανθίσεις"

Δημοτικό τραγούδι από τη Θράκη


προσπάθησε να το τραγουδήσεις ακούγοντας τη μελωδία. 
Με λίγη προσπάθεια θα το καταφέρεις.



Σε μερικές περιοχές της Ελλάδας το έθιμο αναβιώνει ακόμα





Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Τα δώρα του Θείου Παύλου





Δες τα δώρα του θείου Παύλου








Μέσα στα κουτιά είχε και τρία dvd. 


ένα με τον Πινόκιο




ένα με μουσική με τύμπανα από την Αφρική



και ένα από ένα γάμο στο Μεξικό στον οποίο ήταν καλεσμένοι και κάποιοι ληστές!






Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Φυλλάδιο για το πού - που, πώς - πως

Παραμύθια για τον Ήλιο







Ο Βοριάς κι ο Ήλιος (Μύθοι Αισώπου)



Μια φορά, ο Ήλιος κι ο Βοριάς έπιασαν μια μεγάλη συζήτηση για το ποιος από τους δυο ήταν ο δυνατότερος.
- Εγώ, έλεγε ο Ήλιος.
- Όχι, εγώ, έλεγε ο Βοριάς.
Κι είχαν τόσο πείσμα, ώστε κανένας τους δεν υποχωρούσε μπροστά στον άλλον.
Έτσι όμως, δεν έβγαινε συμπέρασμα, ούτε θα 'βγαινε ποτέ, τόσο πεισματάρηδες που ήταν κι οι δυο τους.
- Σου προτείνω ένα στοίχημα! είπε τέλος ο Βοριάς.
- Τι στοίχημα; ρώτησε ο Ήλιος.
- Να διαλέξουμε στην τύχη έναν άνθρωπο κι όποιος από τους δυο μας καταφέρει και τον γδύσει, εκείνος θα 'ναι ο δυνατότερος .
- Το δέχομαι το στοίχημα! είπε ο Ήλιος.
Σε λίγο, φάνηκε στον κάμπο ένας άνθρωπος, που πήγαινε ολομόναχος.
Άρχισε τότε, ο Βοριάς, να φυσάει δυνατά.
Ο διαβάτης έσκυψε το κεφάλι του και σταύρωσε τα χέρια του, πάνω στο στήθος, για να προφυλαχτεί από τον αέρα.
Ο Βοριάς φύσηξε πιο δυνατά κι ο διαβάτης, κούμπωσε το ρούχο του κι επειδή ο Βοριάς δυνάμωνε το φύσημά του, ο καημένος ο άνθρωπος έβγαλε μια μάλλινη κουβέρτα, που την κουβαλούσε σ' ένα σακί, και τυλίχτηκε μ' αυτήν, για να μην ξεπαγιάσει. 




Όσο πιο δυνατά φυσούσε ο Βοριάς, τόσο πιο σφιχτά τυλιγότανε στην κουβέρτα του ο διαβάτης.
Στο τέλος, ο Βοριάς βαρέθηκε κι έπαψε να φυσάει. Γύρισε στον Ήλιο και του είπε:
- Η σειρά σου τώρα να δοκιμάσεις να τον γδύσεις.
Ο Ήλιος πρόβαλε στον ουρανό, μόλις σταμάτησε να φυσάει ο Βοριάς, κι αμέσως ο διαβάτης έβγαλε από πάνω του την κουβέρτα και την έβαλε στο σακί.
Δυνάμωσε τη λάμψη του ο 'Ηλιος κι ο διαβάτης ξεκούμπωσε το ρούχο του.
Αλλά ο Ήλιος δυνάμωνε όλο και πιο πολύ τη λάμψη του κι ο διαβάτης, που είχε αρχίσει να ιδρώνει, άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα ρούχα του, ώσπου, στο τέλος απόμεινε ολόγυμνος και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά, μήπως δει κανένα δέντρο για να πάει να ξαπλώσει στον ίσκιο του.
Επειδή όμως δεν έβρισκε δέντρο, έπεσε στο ποτάμι, που περνούσε εκεί κοντά κι έμεινε στο νερό, ώσπου ο Ήλιος, σιγά-σιγά, λιγόστεψε τη λάμψη του.
- Εσύ είσαι ο δυνατότερος! παραδέχτηκε ο Βοριάς, αποχαιρετώντας τον Ήλιο.

πηγή: ιστολόγιο http://www.paidika.gr/




Ο Ήλιος και το νερό (Νιγηριανό παραμύθι)

Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που όλα πάνω στη γη ήταν αλλιώτικα, ο ήλιος και το νερό ζούσαν μαζί κι έκαναν παρέα. Ο ήλιος πήγαινε συχνά επίσκεψη στο νερό, μα το νερό ποτέ δεν τον είχε επισκεφτεί.
     -"Γιατί δεν έρχεσαι και συ στο παλάτι μου;" ρώτησε μια μέρα ο ήλιος το νερό.
     -"Δεν μπορώ, ήλιε μου", απάντησε το νερό.
     "Γιατί, αν έρθω, πρέπει να φέρω μαζί μου όλους τους συγγενείς μου".
     -"Και γι' αυτό, καλό μου νερό, ανησυχείς;" είπε ο ήλιος.
     "Το παλάτι μου είναι μεγάλο. Έχει χώρο για όλους σας. Ελάτε και μη νοιάζεστε καθόλου", είπε αποφασιστικά ο ήλιος.



     Έτσι, το νερό μάζεψε όλους τους συγγενείς του και κίνησαν για το λαμπρό παλάτι του ήλιου. Ήταν το νερό της θάλασσας, το νερό των ποταμών, το νερό των πηγών και των λιμνών, ήταν οι βροχές, οι θύελλες κι οι καταιγίδες, ήταν και τι δεν ήταν...
     Όταν έφτασαν στο παλάτι του ήλιου, εκείνος κατέβηκε να τους υποδεχτεί.
     -"Καλώς τους", πρόφτασε να πει, μα πριν αποσώσει τα λόγια του, το νερό χύθηκε μέσα στο παλάτι και πλημμύρισε τα πρώτα πατώματα.
     Ο ήλιος, ξαφνιασμένος, έτρεξε κι ανέβηκε στα τελευταία πατώματα, μα σε λίγο, έβλεπε, με τρόμο, το νερό να γεμίζει το παλάτι του.
     -"Σου το είπα πως είμαστε πολλοί", του είπε το νερό, καθώς 
έβλεπε τον ήλιο να χλομιάζει όλο και περισσότερο.
     "Τώρα όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω".

     Ο ήλιος έβλεπε το νερό να προχωρά και σιγά σιγά να ανεβαίνει και να γεμίζει και τα υπόλοιπα πατώματα του παλατιού. Αναγκάστηκε να ανέβει στη στέγη. Το νερό όμως, στα γρήγορα, σκέπασε και τη στέγη. Τότε ο ήλιος κάνει έναν πήδο και φράααπ, ανεβαίνει στον ουρανό.
     Από τότε, άρχισε να μένει εκεί. Κι εκεί είναι ακόμα μέχρι και σήμερα.

πηγή: ιστολόγιο http://paramythimythiko.pblogs.gr/






Μελέτη Περιβάλλοντος: Ο Ήλιος, ο Ηλιάτορας, ο Πετροπαιχνιδιάτορας


Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Ο Ήλιος στη μυθολογία, ανατολή και δύση του ήλιου και τραγούδι











Η γνωστότερη ιστορία στην οποία συμμετέχει ο Ήλιος είναι αυτή του γιου του Φαέθοντα, ο οποίος σκοτώθηκε οδηγώντας το ηλιακό άρμα.



Μια μέρα, ο πατέρας του τον άφησε να οδηγήσει το άρμα του. Όμως ο Φαέθων δεν στάθηκε αντάξιος της εμπιστοσύνης του πατέρα του. Σύμφωνα με την μυθολογική εκδοχή, μόλις ο Φαέθων, που οδηγούσε το άρμα του Φοίβου-Ήλιου, είδε το φοβερό Σκορπιό στον ουρανό, τρόμαξε τόσο πολύ, ώστε έχασε την ψυχραιμία του και δεν μπόρεσε να ελέγξει τα ηνία του άρματος του πατέρα του. Επακολούθησε το αφήνιασμα των αλόγων, που είχε ως αποτέλεσμα να ανεβοκατεβαίνει ο Ήλιος, απειλώντας με καταστροφή τη Γη. Τελικώς μάλιστα, τα άλογα έφεραν το άρμα τόσο χαμηλά και κοντά στη γη, ώστε άρχισε να καίγεται και τα ποτάμια άρχισαν να ξεραίνονται από την εκπεμπόμενη θερμότητα. Ο Δίας, θέλοντας να προλάβει χειρότερες καταστροφές, τον γκρέμισε με ένα κεραυνό στον Ηριδανό ποταμό, σκοτώνοντάς τον.
Οι Ηλιάδες, οι αδελφές του Φαέθοντα, απαρηγόρητες για τον θάνατο του αδερφού τους, μεταμορφώθηκαν από τους θεούς σε λεύκες.
























































































































































































































































Παρατήρησε την ανατολή και τη δύση του Ήλιου. 
Βρες ομοιότητες και διαφορές


ανατολή




δύση





ένα τραγούδι για τον ήλιο

Από το παραμύθι του Δημήτρη Μπασλάμ
ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας




Και το καλύτερο για το τέλος! Δες τη γη από το διάστημα, παρατήρησε το Βόρειο Σέλας και πώς φαίνεται η ανατολή  του 'Ηλιου από το διάστημα!